Zdarzają się panom nawet w młodym wieku – czasami z powodu przedłużającego się stresu, przez złą dietę czy zbyt dużą dawkę alkoholu, a czasami jako objaw choroby np. cukrzycy lub nadciśnienia tętniczego. Zaburzenia erekcji znacząco odbijają się na jakości życia mężczyzny. Wpływają na samopoczucie i samoocenę, jak również relacje z partnerką. Wielu mężczyzn lekceważy dysfunkcje wzwodu, traktując je jako wstydliwy temat. Niestety, ignorowanie objawów przynosi jedynie pogłębienie problemu. Potrzebna jest konsultacja u lekarza specjalisty (seksuologa, urologa). W większości przypadków leczenie jest mało uciążliwe i umożliwia przywrócenie sprawności seksualnej.

Dzięki współczesnej medycynie, leczenie zaburzeń erekcji jest skuteczne w ponad 90% przypadków.
Zaburzenia erekcji (ED – ang. Erectile Dysfunction) – zgodnie z definicją World Health Organization (WHO) jest to stała lub nawracająca uleczalna dysfunkcja erekcji, w której mężczyzna przez dłuższy czas nie jest w stanie utrzymać lub osiągnąć wzwodu w taki sposób, by zakończyć stosunek płciowy.

Potocznie zaburzenia tego typu nazywane są impotencją i mogą przebiegać w różny sposób:

• łagodny: zaburzenia występują rzadko, sporadycznie,
• umiarkowany: czasami pojawiają się zaburzenia erekcji lub niemożność utrzymania erekcji do końca stosunku; sprawność na ogół wraca po zmianie stylu życia (np. porzuceniu nałogu tytoniowego) czy diety,
• poważny: całkowita niezdolność osiągnięcia erekcji mimo podniecenia i satysfakcjonującej gry wstępnej; wymaga konsultacji z lekarzem specjalistą w celu zdiagnozowania przyczyn zaburzeń i zastosowania odpowiedniej terapii.

Zaburzenia erekcji czy impotencja?

Często dysfunkcję erekcyjną określa się mianem impotencji. Jest to przestarzały termin, w 1992 roku zastąpiony nowym (zaburzenia erekcji – ang. erectile dysfuction), który opisuje jednostkę chorobową w sposób bardziej dokładny i posiada mniej negatywnych konotacji.